فوفل (نخل هندی) بزیست (50 گرمی)

فوفل درختی است از تیره نخل ها که در مناطق گرم آسیا، هندوستان و جاوه می روید با قامتی تقریبا بلند که ارتفاع آن به 25 متر هم می رسد. نام های دیگر این گیاه سپاری، تانبول، کوثل، پوفل و فاطویل است.

خواص فوفل از زبان ابوعلی سینا

حکیم بوعلی سینا آن را خیلی سرد می داند، در مورد خواص آن معتقدند که قابض است و برای جوش ها و بیماری های گرم دهان، سستی دندان ها و لثه ها و خونریزی لثه مفید است. درد پهلو را رفع می کند، مقوی معده است و اسهال را بند می آورد. ترشح عرق را کاهش می دهد و دردهای گرم را تسکین می دهد.

اگر 8 گرم از دانه نوع سرخ رنگ آن خورده شود مسهل خوبی است، مدر است و قاعده آور، معمول است که دانه ها را در آب جوش می دهند و صاف کرده و می خورند. برای اشخاصی که سنگ کلیه و مثانه دارند مضر است. سینه را خشونت می دهد و برای رفع این مضرات باید با کتیرا خورده شود. مقدار خوراک آن به طور معمول تا 4 گرم است.

جویدن فوفل برای خوشبویی دهان و تسکین حرارت دهان و تقویت لثه و دندان ها نافع است. مزمزه دم کرده آن نیز این خواص را دارد. فوفل باید کاملا رسیده مصرف شود و اگر دانه نارس آن خورده شود سرگیجه و خفقان عارض می شود و در این قبیل باید با آب سرد خورده و از راه دهان در گوش ها هوا دمید.

خواص مهم دانه فوفل (نخل هندی) بزیست

• دانه فوفل مقوی است
• به هاضمه کمک می کند
• قابض است
• ضد مالاریا و تب های نوبه ای است
• پاک کننده چرک است
• مردمک چشم را منقبض و کوچک می نماید
• ضد سرفه است
• قاعده آور است
• ترشح بزاق را افزایش می دهد.

از دانه فوفل به عنوان جزیی از ترکیب قرص های ضد اسهال و برای معالجه استسقا و لومباگو و نزله های برونشیتی استفاده می شود و ضمنا برای رفع ناراحتی های ناشی از اختلال در سیستم ترشح ادرار نیز مفید است.

روش استفاده از فوفل (نخل هندی) بزیست

حدود چهل عدد از آن را نیمکوب کرده در سیصد سانتیمتر مکعب آب به مدت نیم ساعت بجوشانید تا مقدار آن به صد و بیست سانتیمتر مکعب برسد بعد آب آن را خنک کرده و قبل از صبحانه با آن یک تنقیه روده اثنى‏ عشرى بنمایید.

موارد احتیاط و منع مصرف

• به طور کلی مصرف گیاه فوفل بایستی تحت نظر پزشک صورت گیرد، از خواص فوفل خاصیت اعتیاد آوری آن بوده و زیاده روی در مصرف آن باعث افزایش احتمال ابتلا به سرطان های دهان است.
• مصرف این گیاه باید تحت نظر پزشک باشد.